این كه نمیتوان موسیقی فلامنكو را با یك گیتار كلاسیك و یا موسیقی كلاسیك را با گیتار فلامنكو نواخت ، تصوری متداول ولی نادرست است . چرا كه هر دو مئل گیتار دارای سیمهای برابر و جنس یكسان (نایلونی و فلزی) بوده و هر دو به شیوه كاملا مشابه كوك(Tuning) می شوند

بنابراین ، مسئله عدم امكان نواختن یك سبك موسیقی با گیتار سبك دیگری نیست . بلكه بهتراست هر موسیقی را با ساز مناسب و مانوس با خودش نواخته شود ( مخصوصا موسیقی فلامنكو كه با آن همه تكنیك ها و احساسات زیبا و خاص خودش ، فقط با اجرا شدن بر روی گیتار فلامنكو آن  صدا ، طنین و  لحن مخصوص  و اندوهگین خود را ایجاد می كند )

به بیان دیگر باید به دنبال سازی باشید كه مناسب با سبك موسیقی مورد نظر بوده و مخصوص به آن كار ساخته شده باشد

آشكارترین تفاوت مابین این دو گیتار در رنگ پشت (Back) و پهلوهای (sides) آنها است

یك گیتار كلاسیك به دلیل جنس چوبش كه معمولا زروود (Rosewood) و یا ماهوگانی ( چوب درخت ماهون آمریكائی-mahogany) است ، دارای رنگ قهوه ای تیره ای در پشت و كناره ها می باشد و نوع مرغوب این گیتار ، از چوب رزوود برزیلی (Brazilian rosewood) ساخته می شود

اما در گیتار فلامنكو این قسمتها كم رنگ تر بوده و رنگ آنها در محدوده زرد كم رنگ ( زرد كهربائی) تا نارنجی متمایل به قهوه ای ( كه اخیرا مورد استفاده واقع می شود ) قرار می گیرد . نوع چوبی كه در ساخت گیتار فلامنكو به كار می رود، چوب درخت سرو اسپانیائی (Spanish cyprees) است كه دارای كیفیت و دوام فوق العاده بالا و ثابت بوده و رنگ آن به سفیدی می گراید

جنس چوب صفحه روئین (قسمتی كه دهانه صدا بر روی آن قرار دارد) معمولا در هر دو نوع گیتار ،‌ یكسان و از جنس صنوبر (كه سالها خوابیده و كاملا خشك شده) از كشور آلمان یا كانادا است

اما معیار اصلی كه باعث تمایز این دو نوع گیتار می شود ، خصوصیت طنین یا رنگ صدا آنها است . یك گیتار فلامنكو دارای صدای زیر و در عین حال زبر ، خشن ، فلزی (metallic) و رخنه كننده است .

از طرف دیگر گیتار كلاسیك دارای صدای نرم ، لطیف ، دلپذیر و نسبتا بم می باشد

این تفاوتها ناشی از آن است كه گیتار كلاسیك از جنس چوب متراكم تر و چگال تری ساخته می شود و همچنین ساختار داخلی (bracing) آن تفاوتهای با ساختار داخلی فلامنكو داشته و جعبه صدای آن نیز دارای ارتفاع بیشتری نسبت به گیتار فلامنكو می باشد

با توجه به همین دلایل و خصوصیات ، گیتار كلاسیك سنگین تر از گیتار فلامنكو می باشد نكته قابل توجه دیگر این كه اكشن (action: فاصله بین سیم ها و صفحه انگشت گذاری) یك گیتار كلاسیك معمولا از اكشن گیتار فلامنكو بالاتر است

در گذشته تمامی گیتار ها چه كلاسیك و چه فلامنكو ، برای كوك كردن دارای گوشی های چوبی(peg: مانند گوشی هایی كه در ساز ویلن استفاده می شوند ) بودند . اما امروزه با اختراع گوشی های مكانیكی استفاده شده و در ساخت گیتار فلامنكو نیز استفاده از آنها متداول و رایج شده است

از طرفی دیگر ، نوازندگان فلامنكو كه به جنبه سنتی این موسیقی ارج نهاده و به آن تعصب دارند ، هنوز بر روی گیتار های فلامنكو با گوشی های چوبی اصرار ورزیده و با هرگونه بدعت و نوآوری و یا به عبارت دیگر تهاجم به قلمرو دست نخورده موسیقی فلامنكو سنتی شدیدا مقابله می كنند.

نظر خودتون رو در مورد این مطلب بنویسید.

امروز در گیتاریست میخواهم درباره رابطه استاد و شاگرد و وظایف هر یک در اوضاع جالب موسیقی کشور صحبت کنم.

اول هنر جو: بعد از کلی تحقیق و بررسی بحث و جدل با اطرافیان قصد یادگیری گیتار را میکند. این که چقدر از اطرافیان سرزنش میشنود که گیتار فلان است و بهمان است بماند مشکل تازه از انجا شروع میشود که برای یادگیری به دنبال یک استاد میگردد.حالا استاد خوب از کجا پیدا کند؟

نیازمندی های روزنامه را ورق می زند.یادگیری گیتار در 45 دقیقه!!!با ما روزی 160 تا اهنگ بزنید!!!بعد از دو ماه کار کردن با ما در ارکست سمفونیک تهران به عنوان نوازنده سولو مشغول کار شوید!!!اوین البوم حرفه ای شما پس از 1 ماه اموزش!!!

این اگهی های جذاب و فریبنده است برا هنر جوی از همه جا بی خبر که میخواهد سریعا پیشرفت کند ولی این ها دروغی بیش نیست. بعضی ها از نام اساتید بزرگ برای تبلیغ استفاده مبکنند ولی وقتی شاگرد برای اموزش مراجعه میکند با کسی روبرو میشود که خود چند ماه است که شروع به یادگیری گیتار کرده!!ایا کسی که خود چند ماه است شروع به یادگیری گیتار کرده میتواند استادی خوب نیز باشد؟!!

یادگیری تضمینی هم دروغی دیگر است. موسیقی یک نوع هنر است و هنر یک نوع علم.علم هیچ وقت پایان پذیر نیست.ایا شما میتوانید بگویید من علم پزشکی را طی دو ماه یاد میگرم و پس از دو ماه علم پزشکی تمام میشود ودیگر چیزی نیست که من بخواهم یاد بگیرم! این مسئله همانطور که برای پزشکی مضحک است برای موسیقی و یادگیری گیتار نیز خنده دار است.در ضمن گیتار فقط نوازندگی چند اکورد ساده سر دسته خلاصه نمی شود.اکورد زنی مانند یک قطره از اقیانوس گیتار است پس خود را فریب ندهید!

انهایی که از خندق ذکر شده در بالا به سلامت عبور میکنند(البه بسیاری از ان ها چند بار در تله بالا می افتند) میروند سراغ اساتید تاپ و پر اسم و رسمی که لب همه به تقدیر و بزرگداشت از ان ها باز است!!!تازه بعضی از ان ها فقط برای پز دادن اسم اساتیدشان به دوستان و اطرافیانشان به سراغ ان اساتید میروند نه برای یادگیری!!!این اساتید پر اوازه با گرفتن هزینه مادی و روحی سنگین از شاگردان، ان ها را برده خود میکنند.وقتی شما پیش اینگونه اساتید میروید رو حرفشان نباید حرف بزنید زیرا ان ها 600 سال از شما بیشتر تجربه دارند!!!سوال نباید بکنید زیرا ممکن است جواب ان را ندانند و خدایی نکرده به شهرتشان لطمه بخورد!!!نواوری ممنوع هرچه که ان ها میگویند کتاب خداست و هرچی که شما بگویید کفر مطلق است!!!هرچی که ان ها میگویند درست است و بقیه حتی اساتید مطرح در سطح جهان اشتباه محض است!!!خارج از متد اموزشیشان (اگر اصلا متد اموزشی داشته باشند) از منابع دیگر در دسترس به هیچ وجه استفاده نکنید چون نوازندگی شمارا تضعیف میکند!!!و در توجیه میگویند این کتاب ها را چند تا تازه به دوران رسیده نوشتند،کارولی هم شد کتاب!!! نمیگویند اگر تو از چیز دیگری کار کنی ممکن است در ان سوالی برایت پیش بی اید بعد ان موقع این اساتید دانا که همه چیز را میدانند چگونه پاسخ سوالات شما را بدهند؟ 

تازه موارد بالا اگر خوش شانس باشید و خود این اساتید بزرگ رو سر شما باشند به سر شما میاید و الا بیشتر ان ها به غول خود دنبال کارهای تحقیقاتی و اموزشی و کنسرت هایشان هستند و وقته سر و کله زدن با چند جوجه هنر جو راندارند حالا این که در کجا به فکر کارهای تحقیقاتی و علمی خود هستند،بماند!!!و در اینجا است که شاگرد ارشدشان را برای اموزش شما میفرستند.شاگرد ارشد از لحاظ روابط فامیلی و بحث های مادی بین استاد و شاگرد،نه از نظر علم و مهارت در نوازندگی!!!بعضی از ان ها هم دو هفته در میان سر کلاس حاضز میشوند و میگویند مشغله کاری بود برای فلان نوازنده استدیو بودم حالا تو که تمرین کردی!!(این حرف را چند سال پیش یکی از همین استاد نما ها به من زد)

نکته دیگر انکه نوازندگان توانا همواره معلمان خوبی نیز نیستند.معلمان خوب نیز الزاما نوازندگان خوبی نیستند(مثال بارز ان خوان مارتین.این را اندسته از عزیزانی که در کنسرت چند سال پیش ایشان در ایران حضور داشتند حتما تایید میکنند) هیچکس نمی تواند نقش نظم را در فراگیری موسیقی کتمان کند.بنده خود به شدت بر سر حضور به موقع هنر جو ومدت زمانی که باید سر کلاس حضور داشته باشد حساسم و این را از استاد بزرگ گیتار اقای رادو اسمیل یادگار دارم که پله اول یادگیری نظم و انظباط همیشگی است.(در مبحث تمرین به نقش نظم در یاذگیری بیشتر خواهیم برد).

آن دسته از اساتید گیتار نیز که توانایی تدریس راداشته اند به پنج قسمت تبدیل شده اند:

1.دسته اول به علت حفظ نشدن حریم کاریشان توسط دیگران وهمچنین بها ندادن و ارزش نگذاشتن به کارشان منزوی شده و یا در گوشه خانه خود یکی دوتا شاگرد خانگی دارند.

2.دسته دوم که عده ان ها نیز کم نسیت از شرایط اسف بار اموزش اینجا خسته و به خارج از مرز ها رفته و عطای اموزش در ایران را به لقایش بخشیده اند.

3.دسته سوم به امر نوازندگی مشغول هستند و به کل قید اموزش را زده اند و به فکر سن فلان و سن فلان جا هستند و با یک دو دوتا چهار تای ساده فهمیده اند هم از لحاض مادی و هم از لحاض معنوی نوازندگی خیلی بهتر از اموزش است !!!

4.عده کمی از انان نیز دل به مال دنیا خوش کرده اند و اصلا دور گیتار را خط کشیده و به کاری دیگر مشغول هستند.

5. و اما دسته پنجم:ایندسته هنوز به کار خود یعنی اموزش مشغول هستند اما در چه شرایطی!!!

امید ان روز را داریم که حداقل در زمینه اموزش و یادگیری گیتار مشکلاتی به این شکل نداشته باشیم.

هر چند كه اوضاع مناسبی جهت تحلیل موسیقی  و آهنگ های جدید ندارم ولی امروز می خواهم به موزیك عادت كار جدید شادمهر عقیلی بپردازم نظرات شما دوستان برای تكمیل این تحلیل بسیار ستودنیست.

قبل از هر چیز لازم میدونم مقدمه ای رو راجع به چگونگی ساخت ویدیوی عادت بنویسم تا شاید کمکی باشه برای قضاوت بهتر راجع به این اثر . عادت اثریست که از همکاری دیگری میان دو تن ار بهترین هنرمندان هموطنمون حاصل شده که هر دو در تخصص خودشان(اگر نگیم بهترین) از بهترینهای مارکت ایرانی هستن . این ویدیو نقطه ی تلاقی دو هنر موزیک و تصویر است که بار دیگر نزدیکی نوع نگاه و درک متقابل شادمهر عقیلی و الک کارتیو را به اثبات میرساند. ذکر این نکته ضروریست که به گفته ی الک ویدیوی عادت در مقایسه با ویدیوی تقدیر با هزینه ی بسیار کمتر و در مدت زمان محدودتری به خاطر نزدیک بودن کنسرت شادمهر ساخته شده و دلیل عمده ی ساخت این ویدیو تبلیغی مناسب برای کنسرت 20 jun شادمهر در کلای نوکیا هستش و دقیقا به همین دلیل وقتی این ویدیو از شبکه های ماهواره ای پخش میشه زیرنویسی برای تبلیغ کنسرت با همان فونت قرمز رنگ تیتراژ اول و آخر ویدیو دیده میشه که حتی این زیرنویس رو خود الک برای نسخه ای که برای شبکه ها فرستاده گذاشته و در اکثر پخشها به تناوب در حین پخش این زیرنویس ظاهر میشه . همچنین به دلیل همان هدف تبلیغ برای کنسرت در این ویدیو تاکید بسیار زیادی روی نوازندگی شادمهر با پیانو شده که فکر میکنم این اتفاق خجسته حتما در کنسرت اتفاق خواهد افتاد. پس دوستانی که ویدویهای تقدیر و عادت رو با هم مقایسه میکنند هزینه و زمان و هدف از ساخت ویدیو این دو ویدیو رو در نظر بگیرند .

هر چند هیچ اثر هنری ( به خصوص در مارکت ایرانی ) ایده آل و بدون نقص نیست . با همه ی این تفاسیر ویدیوی عادت همچون همکاریهای گذشته ی شادمهر و الک نسبت به اکثریت موزیک ویدیوهای ایرانی چندین گام جلوتر و با ارزش تر است .

در 46 ثانیه ی اول ویدیوی عادت که با تکنوازی (کلارنیت ) رو به رو هستیم بر خلاف ریتم بسیار آرام آهنگ شاهد کاتهای بسیار سریع و تند در تدوین تصاویر هستیم که این مسئله بار اول دیدن ویدیو تعجب و سوال رو برای هر بیننده ای به وجود میاره / اما با دیدن چند باره ی این 46 ثانیه به هماهنگی میان تغییر نتهای کلارنیت و کاتها(برشها) در تدوین میشویم که واقعا تجربه ی تقریبا جدیدی در ویدیوهای ایرانی بوده که با توجه به ریتم کلی آرام آهنگ تصاویر هماهنگ با تغییر نت های ساز کنار هم چیده شده اند و این کار چندان ساده ای نیست و کارگردان سعی کرده تا این ادیت ها تا حدود بسیار زیادی با با موسیقی هماهنگ باشه و در این کار هم موق بوده. کلا این ویدیو تدوین بسیار خوبی در هماهنگی با موزیک داره که بخشهایی رو به صورت عینی در ادامه مثال خواهم زد . پس از این 46 ثانیه که شادمهر شروع به خوندن میکنه سرعت کاتها در تدوین کار پایین میاد تا تمرکز بیشتری روی شادمهر و نوازندگیش و بار احساسی خوندنش بشه . نکته ی جالب در این بخش بازی فوق العاده ی شادمهر در هنگام پیانو زدن هست که میمیک غمگین و با احساس صورتش در هنگام خوندن شعر کاملا حس همزاد پنداری بیننده رو با مفهوم شعر و ناراحتی شادمهر بر می انگیزه . به گونه ای که بیینده احساس میکنه واقعا شادمهر کسی رو از دست داده !

یکی از زیباترین نکات این ویدیو استفاده کردن کارگردان از نمادی استعاری برای نشان دادن معشوق از دست رفته ی شادمهر هست .

در دقیقه ی 1.28 هنگامی که شادمهر میخونه: ... واسه بودن کنارت ... تصویر بادباکی رو در حال پرواز میبینیم که دقیقا این تصویر هماهنگ شده با کلمه << کنارت >> گویی که شادمهر بادبادک رو مورد خطاب قرار میده . در واقع بادبادک نمادی استعاری از روح همسر از دست رفته ی شادمهر هست که در ادامه ی ویدیو هم روی این مسئله تاکید شده است . به عنوان مثال در دقیقه ی 2.18 هنگامی که شادمهر میخونه : ... نوازش دستهای تو ... همزمان با کلمه ی<< تو >> ما همسر شادمهر رو میبینیم که عینک رو از چشمش در میاره و لباسش رو برای رفتن به داخل آب در میاره ( این زمان زنده بودن همسر شادمهر رو نشون میده ) و جالبه که هنگامی که شادمهر همین قسمت از بیت رو دوباره در دقیقه ی 2.41 تکرار میکنه باز هم با شنیدن ... نوازش دستهای تو ... همزمان با شنیدن کلمه ی <<تو>> اینبار بادبادک رو میبینیم در آسمان ( که این زمان نبودن همیشگی همسر شادمهر رو نشون میده ) پس به وضوح میشه فهمید که بادبادک نمادی استعاری از روح همسر شادمهر هست و این نکته با ظرافت هر چه تماتر در ویدیو القا شده است .

در ادامه در دقیقه ی 2.43 با شنیدن کلمه ی ... عادته ... و همچنین سکوت و افت لحظه ای موزیک/ به صورتی بسیار زیبا و هماهنگ با ریتم آهنگ در اون لحظه موج دریا رو مبینیم که به زیر پیانو برخورد میکند . و این یکی دیگه از هماهنگی بسیار عالی تدوین ویدیو با ریتم آهنگ هست که کمک بسیار زیادی به بار احساسی ویدیو کرده .

در دقیقه ی 3.01 تا 3.06 سرنگونی بادبادک و مرگ قطعی همسر شادمهر رو میبینیم که با کشیده شدن پارچه ی سفید رنگ به روی صورت همسر شادمهر و همزمانیش با سقوط بادبادک باز هم بر ارتباط استعاری میان این دو تاکید شده . در همون فاصله ی زمانی یک شمعدونی رو میبینیم که همزمان با سقوط بادبادک به زمین می افتد . اون شمعدونی در واقع مطابق با فرهنگ خود ما نمادی از خوسبختی زوجهای جوان در زندگیشون هست که با این اتفاق نشان از پایان یافتن خوشبختی میده .

در دقیقه ی 3.09 تا 3.12 صحنه ای غیر متعارف از صورت شادمهر داریم با تاکید ویژه بر چشمانش که به صورت تصویر تند پلک زدنهای متوالی شادمهر رو میبینیم . این صحنه با سلیقه و نوع نگاه کارگردان طراحی شده برای القای مفهوم تلنگر احساسی . برای همه ی ما پیش اومده که گاهی آنقدر سرگرم کاری میشیم که همه چیز اطرافمون رو فراموش میکنیم و ناگهان اگر کسی خلوتمون رو به هم نزنه با تلنگری احساسی به خودمون میایم و یاد اطرافمون و یا افراد کنارمون می افتیم . این حالت رو کارگردان با نشون دادن این صحنه القا کرده و چون این تلنگر احساسی حسی کاملا درونیست تصویر استانداردی برای نشون دادنش وجود نداره و بستگی به نوع احساس و نگاه و ایده ی کارگردان داره. پس از این صحنه میبینیم که شادمهر به خودش میاد و از غفلتی که سرگرمی با بچه ی شیرینش باعث شده بود بیرون میاد و سراغ از همسرش میگیره و اون رو پیدا نمیکنه . به نظر من غیر طبیعی نیست که شادمهر متوجه غرق شدن همسرش نشد چون دریا به همین شکل یک نفر رو بدون اینکه متوجه بشه به درون خودش میکشه و از ساحل دور میکنه .

در دقیقه ی 3.23 تا 3.29 شادمهر رو کنار تختی که جنازه ی همسرش روی اون قرار داره میبینیم . خیلی از دوستان اعتقاد دارن که بازی شادمهر به شکل خیلی مصنوعی هست . نمیتونم این نظر رو کاملا قبول نداشته باشم اما به نظرم اون ناراحتی بسیار زیادی که دوستان از بازی شادمهر کنار تخت انتظار داشتن مربوط به این زمان کم گذشته از مرگ همسرش نمیشه . چون اینگونه مرگها برای اطرافیان همراه با شوک هست . فکر میکنم هدف از این نوع بازی شادمهر در کنار تخت القا کردن در شوک بودن شادمهر هست و باور نداشتن این اتفاق/ وگرنه شادمهر در ارئه ی نقش طبیعی و بازی خوب در ویدیوی تقدیر فوق العاده کار کرده بود .

در دقیقه ی 3.41 تا 4.02 نماهایی از شادمهر با دختر کوچک و شیرینش میبینیم که در واقع تنها یادگار از همسرش است . لحظه ای لبخند از سوی شادمهر به خاطر شیرینی حرکات فرزندش دلیلی بر ناراحت نبودن شادمهر از مرگ همسرش نیست همانگونه که قبل از بغل کردن بچه شادمهر با اندوه به بچه ی درون کالاسکه خیره شده . و در دقیقه ی 3.55 تا 3.57 نیز نگاه حزن آلود شادمهر رو به بچه میبینیم که نگاه همسرش رو در اون جستجو میکنه .

توضیح مهم : تمام دقایق اشاره شده در این متن بر اساس ویدیوی اوریجینال هست .

كارنامه آهنگ ترس از شادمهر عقیلی

Am                                                             Em

ترس ، ترسم از ترس تو بوده برای خواستن عشقم نیاد اون

  Em                                                    Am

نیاد اون روزی که دیره  واسه ی داشتن عشقم نیاد

Am                                                              Em

ترس ، ترسم از اینه که روزی من به یاد تو نباشم دیگه دل

B                  C                                        Am

دیگه دلسرد بشم از تو برم و با تو نباشم برم و با تو نباشم

C                                   Em

ترس من از اینه که روزی روی قولم پا بذارم

B                           Am     

واسه بد بینی و حرفات تو رو تنها بذارم

C                              Em

ترس من از خنده های تلخ و بی روح لب توس

B                    Am      

کاش بدونی دل تنهام گم شده تو این شب توس

Am                                                               Em

ترس ، ترسم اینه دیر بفهمی عشق پاک و تو نگاهم دیگه آ

Em                                          Am

دیگه آرزوم نباشه بمونیم همیشه با هم هم

Am                                                              Em

ترس ، ترسم از اینه که روزی من به یاد تو نباشم دیگه دل

B                  C                                        Am

دیگه دلسرد بشم از تو برم و با تو نباشم برم و با تو نباشم

موسیقی پاپ موسیقی پاپ سبکی از موسیقی عامه‌پسند است و معمولاً در مقابل موسیقی کلاسیک و فولک (محلی) قرار می‌گیرد و از آنها متمایز است.[1]* با این حال هنرمندان این سبک در سبک‌های راک، هیپ‌هاپ، دنس، ریتم و بلوز (R&B) و کانتری هم می‌توانند فعالیت داشته باشند و این باعث می‌شود که تبدیل به سبکی انعطاف‌پذیر شود. عبارت «موسیقی پاپ» همچنین می‌تواند به یک زیرسبک خاص (درون پاپ) اشاره داشته باشد مانند سافت راک و پاپ/راک.

مشخصات پاپ به عنوان یک زیرسبک

پاپ معمولاً به عنوان موسیقی‌ای تعریف می‌شود که به شکل تجاری تهیه می‌شود یا هدف تولید آن سود مالی است. بنا به تعریف سایمون فریت، منتقد موسیقی و جامعه‌شناس متخصص موسیقی مردم پسند، موسیقی پاپ به عنوان یک صنعت شناخته می‌شود نه هنر. البته این موسیقی را می‌توان در حیطه بازار، ایدئولوژی، تولید و زیبایی‌شناسی هم معنا کرد. درواقع، پاپ طوری طراحی شده که «برای همه جالب باشد» و «از هیچ جای خاصی نیامده» و قرار هم نیست «سلیقه خاصی را اعمال کند».

پیشینهٔ موسیقی پاپ

دههٔ ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰

این نوع موسیقی از سبک‌های بلوز (شیکاگو)، و کانتری (تنسی) تاثیر گرفت.

دههٔ ۱۹۵۰

خوانندگان پاپ آن دوره کسانی چون بینگ کراسبی، فرانک سیناترا، دین مارتین، بابی دارین و پگی لی بودند، اما خوانندگانی چون بیل هالی، فتس دامینو و الویس پریسلی به دلیل اینکه از نسل جوانتری بودند بیشتر معروف شدند.

دههٔ ۱۹۶۰

این دهه با گروه‌هایی چون جانی تلوتسان، بابی وی، برایان هایلند، تامی رو، جین پیتنی، فرانکی آوالن شروع شد. در نیمهٔ آن با هنرمندانی چون کارول کینگ ، نیل دایموند و برت باکاراک، آرتا فرانکلین، ایسلی برادرز، ری چارلز، استیو واندر، ****مز، ماروین گی، باب دایلان و سایمون و گارفانکل متحول شد. می‌توان گفت که گروه بیتلز انقلابی در انگلستان کردند، اگرچه آنها پاپ نبودند.

دههٔ ۱۹۷۰

در این دوره موسیقی دیسکوی بی‌جیس، پیانوی بیلی جوئل و التون جان، کانتری ایگلز، هنرمندان راک/پاپ مانند راد استوارت، استیلی دان و فلیتوود مک گل کرد. ای‌بی‌بی‌ای گروه سوئدی بودند که با مسابقه ترانه یوروویژن به شهرت رسیدند و انقلابی در موسیقی پاپ کردند.

دههٔ ۱۹۸۰

برجسته ترین خواننده این دوره مایکل جکسون بود که با انتشار آلبوم Thriller باعث شد که به یکی از پرفروش ترین آلبوم‌های جهان در کل تاریخ تبدیل شود، و آلبوم‌های مدونا Like a Virgin، True Blue، Like a Prayer هم همین وضعیت را داشتند. مایکل جکسون را گاهی «شاه پاپ» می‌خوانند و مدونا را «ملکه پاپ». سایر هنرمندان این دوره عبارتند از مایکل بالتون، پرنس، جانت جکسون، دوران دوران، گروه پلیس، سیندی لاپر، ویتنی هوستونفیل کالینز، کایلی منوگ و کالچر کلاب.

دههٔ ۱۹۹۰ و قرن ۲۱

دههٔ ۱۹۹۰ و قرن ۲۱ با مد شدن گروه‌های پسر و گروه‌های دختر چهره دیگری گرفت. در انگلستان گروه‌های تیک دت، بلو، اسپایس گرلز وارد شدند. گروه‌های ایرلندی این دوره بوی‌زون و وست‌لایف بودند. آمریکا هم بک‌استریت بویز و هنسون و 'ان سینک را داشت، و افرادی مانند ویلا فورد، مندی مور، بریتنی اسپیرز و کریستینا اگیولرا هم به عنوان «پرنسس پاپ» شناخته می‌شوند. در سال ۱۹۹۹ سبک لاتین پاپ را ریکی مارتین عرضه کرد و توسط افرادی مانند جنیفر لوپز، شکیرا، انریکه ایگلسیاس و مارک آنتونی دنبال شد.

در سال ۲۰۰۲ عضو قدیمی ' ان سینک یعنی جاستین تیمبرلیک با آغاز با یک آلبوم انفرادی به یک موفقیت تجاری دست یافت و به عنوان «پرنس پاپ» شناخته شد. تین پاپ در کانال دیزنی توسط ستارگانی چون هیلاری داف به وجود آمد، گروه‌های بریتانیایی پاپ راک چون باستد و مک‌فلای، و خواننده-آهنگساز «پاپ-فانک» کانادایی اوریل لوین در دههٔ ۲۰۰۰ به شهرت رسیدند. خوانندگانی که سبک‌های دیگر پاپ را دربرمی گیرند عبارتند از ویتنی هوستون و ماریا کری در R&B، گارث بروکز و شانیا توین در کانتری، و در دنس پاپ کایل منگ و مدونا که یکی از پروفروش‌ترین خوانندگان تمام دوران بود. مطرحان موسیقی پاپ که در بین بینندگان جذابیت یافتند افرادی مانند سلن دیون و نورا جونز بودند.